ΒΑΚΧΕΣ

Η Έλενα Μαυρίδου παρουσιάζει τις «Βάκχες» του Ευριπίδη σαν ένα σύγχρονο δραματοποιημένο εικαστικό – μουσικό δρώμενο που έχει ρίζες στα παλιά, ενσαρκωμένο από ένα υποκριτικό κουαρτέτο.
Τι μένει στο τέλος για το κοινό και τους ήρωες, όταν η μουσική σταματάει και καλούμαστε να συλλογιστούμε το ανθρώπινο αδιέξοδο της ύπαρξης μας; Είναι ζωντανός ο Διόνυσος σήμερα;
Με αυτά και όχι μόνο τα ερωτήματα καταπιάνεται η Έλενα Μαυρίδου στοχεύοντας στη δυναμική ερμηνεία του λόγου του Ευριπίδη και τη σωματικότητά του.

Ο Διόνυσος εδώ είναι μια φωνή. Η φωνή αυτή μέσα μας που μας συνδέει με τα ζωώδη ένστικτά μας. Ένας Διόνυσος που μεταμορφώνει τον Πενθέα, που μεταμορφώνει το περιβάλλον γύρω του.
Η λατρεία του Διονύσου είναι η ένωση με τη ζωώδη δύναμη.

Ο λόγος του Ευριπίδη, η χρήση της σύγχρονης,αλλά και της δημοτικής παραδοσιακής μουσικής σύνθεσης, καθώς και φιγούρες θεάτρου σκιών μιας ναΐφ αισθητικής, αποτελούν τα βασικά εργαλεία της παράστασης. Συνδυάζοντας live τον φυσικό ήχο της λύρας και του νταουλιού (2 μουσικοί «συνομιλούν» επί σκηνής με τους 4 ηθοποιούς) με το ηχοτοπίο και το sound design της σύγχρονης μουσικής τεχνολογίας, καθώς και τα σώματα των ηθοποιών μαζί με φιγούρες του θεάτρου σκιών, η σκηνοθέτις μάς οδηγεί σταδιακά στην Βακχεία του έργου του Ευριπίδη, και «στο αίσθημα κατοχής από κάποια ξένη προσωπικότητα που δημιουργεί συχνά ο χορός στους χορευτές» ( E. R. Dodds) .