Με Λίγα Λόγια

«Βακχεύω σημαίνει βιώνω ένα είδος θρησκευτικής  εμπειρίας,
την εμπειρία της κοινωνίας με τον θεό,
 και μεταμορφώνει ένα ανθρώπινο ον σε βάκχων»
E. R. Dodds

Η Έλενα Μαυρίδου παρουσιάζει τις «Βάκχες» του Ευριπίδη σαν ένα σύγχρονο δραματοποιημένο εικαστικό – μουσικό δρώμενο που έχει ρίζες στα παλιά, ενσαρκωμένο από ένα υποκριτικό κουαρτέτο

Τι μένει στο τέλος για το κοινό και τους ήρωες, όταν η μουσική σταματάει και καλούμαστε να συλλογιστούμε το ανθρώπινο αδιέξοδο της ύπαρξης μας; Είναι ζωντανός ο Διόνυσος σήμερα;

Με αυτά και όχι μόνο τα ερωτήματα καταπιάνεται η Έλενα Μαυρίδου, στοχεύοντας στη δυναμική ερμηνεία του λόγου του Ευριπίδη και στη σωματικότητά του.

Ο Διόνυσος εδώ είναι μια φωνή. Η φωνή αυτή μέσα μας που μας συνδέει με τα ζωώδη ένστικτά μας. Ένας Διόνυσος  που μεταμορφώνει τον Πενθέα, που μεταμορφώνει τον κόσμο γύρω του.

Η  λατρεία του Διονύσου είναι η ένωση με τη ζωώδη δύναμη.

Η σκηνοθέτης αξιοποιώντας τόσο την εκφραστικότητα των σωμάτων, τις φιγούρες θεάτρου σκιών, καθώς και τους  ήχους της λύρας και του νταουλιού, δημιουργεί ένα μοναδικό ηχοτοπίο και καταφέρνει όχι μόνο να σωματοποιήσει το έργο του Ευριπίδη, αλλά και να οδηγήσει τον ίδιο τον θεατή σταδιακά στην εξερεύνηση της προσωπικής του Βακχείας, όπως και «στο αίσθημα κατοχής από κάποια ξένη προσωπικότητα που δημιουργεί συχνά ο χορός στους χορευτές» ( E. R. Dodds)