«Η οντολογική διάσταση του «Γκοντό» φωτίστηκε εμμέσως αλλά σαφώς στη σκηνική εκδοχή της Έλενας Μαυρίδου. Με μια παιγνιώδη διάθεση ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό, η παράσταση εστίασε ιδιαίτερα στο κωμικό ύφος. Τα σλάπστικ στοιχεία που ενυπάρχουν στο έργο ήρθαν στο προσκήνιο και πολλαπλασιάστηκαν. Σε αυτό το επίπεδο η σωματική ερμηνεία των ηθοποιών αποδείχτηκε κομβική. Η μεταθεατρική διάσταση...
Περιμένοντας τον Γκοντό,
του Σάμιουελ Μπέκετ,
σκηνοθεσία: Έλενα Μαυρίδου.
Η παράσταση ανέβηκε σε τρεις διαφορετικές εκδοχές με πρεμιέρες:
15/10/2018 στο Θέατρο Χώρος
1/10/2019 στο Θέατρο Χώρος
29/10/2020 στο Σύγχρονο Θέατρο
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν ονειρεύονται περιμένοντας κάποιον κύριο Γκοντό. Λίγο παραπέρα, κι άλλοι Βλαδίμηροι και Εστραγκόν, παραλλαγές του εαυτού τους. Όλοι κινούνται μέσα σ’ ένα τετράγωνο προκαλώντας την αίσθηση ότι στη θέση τους θα μπορούσαν να είναι κάποιοι άλλοι, οποιοιδήποτε άλλοι, όλοι όσοι έγιναν κατά καιρούς στη ζωή τους, όλοι όσοι θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν ποτέ. Όλα τα πρόσωπα και προσωπεία του εαυτού τους. Το δέντρο, όμως, το σημείο συνάντησης του πιο διάσημου θεατρικού ραντεβού, δεν υπάρχει πια. Στη θέση του δέντρου έχει μείνει μόνο μια δεσμίδα φωτός. Μα πότε θα έρθει, επιτέλους, ο Γκοντό να τους σώσει;
Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου, μια «τραγικωμωδία σε δυο πράξεις», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο Μπέκετ, το Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot, 1948), αποτελεί ένα αριστούργημα της σύγχρονης δραματουργίας. Παρά τις διαφορετικές ερμηνείες που το συνέδεσαν με τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φρόυντ και του Γιουνγκ, τον Ψυχρό Πόλεμο, τον Υπαρξισμό, ακόμη και με τον Χριστιανισμό, το έργο παραμένει μια διαχρονική παραβολή για την τάση του ανθρώπου να περιμένει πάντοτε την έξωθεν σωτηρία. Όπως, άλλωστε, υποστήριζε κι ο ίδιος ο Μπέκετ, το νόημα του έργου βρίσκεται στο Περιμένοντας και όχι στον ίδιο τον Γκοντό, την ταυτότητα του οποίου δε γνώριζε ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας.
Σ’ αυτόν τον μη τόπο και μη χρόνο, ο Μπέκετ έρχεται να φωτίσει ακόμη μια φορά τα αδιέξοδα της πιο κωμικής, ποιητικής και θλιβερής ύπαρξης. Της δικής μας.Η παράσταση ανέβηκε σε τρεις διαφορετικές εκδοχές
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία – Δραματουργία- Ιδέα σκηνικού χώρου: Έλενα Μαυρίδου
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου
Κοστούμια – Μάσκες: Ιωάννα Πλέσσα
Μουσική σύνθεση – Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Training workshop: Δήμητρα Κούζα
Βοηθοί σκηνοθέτιδος: Γιάννα Αλ Νακά, Φωτεινή Μποστανίτη
Επιμέλεια κειμένων – Συνεργάτιδες δραματουργίας: Νατάσα Εξηνταβελώνη, Μαρία Μοσχούρη
Μεταφράσεις υλικού: Αγγελική Πασπαλιάρη
Οργάνωση παραγωγής: Κρίστελ Καπερώνη, Γιάννα Αλ Νακά
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης
Αφίσα: Θάνος Κερμίτσης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου
1Η ΔΙΑΝΟΜΗ
Παίζουν: Νατάσα Εξηνταβελώνη, Ανδρέας Κανελλόπουλος, Γιάννης Καράμπαμπας, Γιώργος Κατσής, Κίμων Κουρής, Γιάννης Λεάκος
2Η ΔΙΑΝΟΜΗ
Παίζουν: Γιάννης Κατσιμίχας, Δήμητρα Κούζα, Γιάννης Λεάκος, Έκτορας Λιάτσος, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Φωτεινή Μποστανίτ
3Η ΔΙΑΝΟΜΗ
Παίζουν: Έλενα Μαυρίδου, Γιάννης Λεάκος, Δήμητρα Κούζα, Έκτορας Λιάτσος, Βασίλης Κουλακιώτης, Χριστίνα Μαριάννου, Γιάννης Κατσιμίχας
υλικο παραστασησ
Κριτικεσ παραστασησ
Περιμένοντας τον Γκοντό, «Μια βαθιά υπαρξιακή διάσταση αναδύεται» – Αθηνόραμα
Περιμένοντας τον Γκοντό – «Η κλοουνερί της ύπαρξης» – Ημεροδρόμος
«Η Έλενα Μαυρίδου είχε πρόταση αλλά και μια εξαντλητική δουλειά στις λεπτομέρειες στις οποίες συνέβαλαν όλοι οι συνεργάτες της…»
«Μια συγκινητική και ευαίσθητη προσέγγιση του μοναχικού κόσμου του Βλαδίμηρου και Εστραγκόν» – EuroNews
«το συγκεκριμένο ανέβασμα δεν κρύβει την τρυφερότητα και την κοπιαστική εργασία, που ήταν αναγκαίες για να βγουν στην επιφάνεια όλοι οι «χυμοί» του έργου»
«Περιμένοντας τον Γκοντό» – Το Τέταρτο Κουδούνι
Έχοντας καταργήσει τη σκηνή, εύστοχα «εγκλωβίζει» -το υπαρξιακό αδιέξοδο- τους ηθοποιούς της σ’ ένα τετράγωνο, τονίζοντας το ιλαρό στοιχείο της ιλαροτραγωδίας.
«Μία Νέα Σκηνική Ανάγνωση του Έργου» – 3point magazine
«Η παράσταση, πολύ μακριά από ρουτινιέρικες οπτικές, αντλεί τα στηρίγματά της από την εφευρετικότητα και τους συμβολισμούς…»
«Ο Γκοντό δεν ήρθε, επέστρεψε όμως το θέατρο στη ρίζα του: τον άνθρωπο και την ποιητική του» – All4Fun
«…Η ποιητική της, η αρτιότητά της, και η πίκρα της την κάνουν ξεχωριστή και μια από τις σπουδαιότερες παραστάσεις της φετινής περιόδου»
«Έγραψαν για τον Γκοντό» – To Spirto
«Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά της Έλενας Μαυρίδου χαρακτηρίζεται από μια ενδιαφέρουσα οπτική, διαθέτει καλό ρυθμό και προσεγμένες ερμηνείες.
Κατάφερε να αποδώσει την τραγικότητα των ηρώων μέσα από μια πιο ανάλαφρη και σε αρκετά σημεία κωμική ματιά, ενώ έφερε επίσης το κλοουνίστικο στοιχείο που δεσπόζει στο έργο του Μπέκετ. Ταυτόχρονα εισήγαγε τόσο την έννοια του χρόνου, όσο και τα μυστήρια που καλύπτουν την ανθρώπινη φύση» – Τόνια Τσαμούρη, tospirto
«Η Έλενα Μαυρίδου ακολουθώντας τη μπεκετική οικονομία, τα κλόουνεσκ στοιχεία σε συνδυασμό με τα τραγικές αποχρώσεις στη γραφή του θεατρικού συγγραφέα, καθώς και το στοιχείο του της παροδικότητας του χρόνου έστησε μια παράσταση η οποία καταφέρνει να προκαλεί θυμηδία μέσα από την απελπισία. Οι πολλαπλασιασμένοι ήρωες του Μπέκετ που παρουσίασε η σκηνοθέτις στη σκηνή σε συνδυασμό με το “θέατρο μέσα στο θέατρο” που έστησε, προσέδωσαν έναν νέο αέρα στο θεατρικό έργο, διατυπώνοντας ταυτόχρονα με σαφήνεια την άποψη της Έλ. Μαυρίδου σε σχέση με το κείμενο. Ο άδειος χώρος του θεάτρου Χώρος όπου ανεβαίνει η παράσταση, βοήθησε προς την κατεύθυνση αυτή» – Tospirto team
«Ο Γκοντό, η κόκκινη του μύτη κι άλλα παράξενα παραμύθια» – Arctic
«Η Έλενα Μαυρίδου δεν προδίδει το όραμα της προς χάριν του θεάματος, δε σκορπίζει χάρη και φως εκεί που ταιριάζει ασχήμια και σκοτάδι.»
«Το πασίγνωστο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ σε διαφορετική ανάγνωση» – Reader
«Μία επιπρόσθετη φρεσκάδα σε ένα έργο που με την πολλαπλή του αλληγορία βρίσκει άπειρα πατήματα στο σήμερα»
